Sessiz ve kayıtsız kocam için dokuz yıl boyunca Düşes pozisyonunda kalmıştım ama elimde kalan tek şey aşağılama ve kayıtsızlıktı ve bir aşk ilişkisi yaşamakla suçlandım:

“Bu evlilik için katlanabileceğim bir sınır var. Ne kadar ağlarsan ağla ya da İmparator’a yalvarırsan yalvar, artık dayanamıyorum.”

“Şurayı imzalayabilir miyim?”

“Yani geçen seferki gibi fakir numarası yaparsan, bu sefer… ne?”

Kayıtsız bir günde boşanma kağıtlarını salladım.

“Benden bu kadar. Artık gidebilir miyim?”

“Nafaka, çeyiz falan konuşmana gerek yok, çeyizimi geri ver yeter.”

“Ne yapacaksın o kadarcık parayı?”

Son dokuz yıldır ne yaptığını umursamayan kocam, ses tonuyla bana bu soruyu sordu. Kendimden emin bir şekilde güldüm ve cevap verdim:

“Bir tatlı kafe açacağım.”