I Am the Male Lead’s Child

Bir gün, hizmetkarları tarafından zorbalığa uğrayan genç Emiliette, aniden geçmiş yaşamına ait anıları hatırlar. Ana karakterlerin çocuğu olarak önceki hayatında okuduğu bir kitapta reenkarne olmuştu. Romanın sona ermesinden üç yıl sonra, annesi Emiliette’i doğururken öldü ve babasını gözetimsiz bırakarak sadece kızı kaldı. “Böyle yaşamaya devam edemem!” Babamın döndüğü haberi geldikten sonra durumu değiştirmeye karar verdim ama: “O şey neden gözümün önünde?” Dört gözle beklediğim ilk buluşma, sadece soğuk bir bakışla bitiyor. ‘…ama pes edemem!’ 1. Sık karşılaşmalar. “Hey baba! Baba, neredesin? 2. Hediyelerle saldırmak. “Baba~ Sana bunu vereceğim. Bir hediye. Bundan sonra yakın arkadaş olalım. Her gün geleceğim!” 3. Övgüler! “Ah! Çok parlak~ Parladığı için babama yaklaşamıyorum.” Ama bir sorun var. Sorduğum her şeye cevap verse de verdiği cevaplar: “Ofis”. “Yine işe yaramaz bir şey getirdin.” Yine de işe yaramaz şeyi sakladın. “…kapa çeneni.” Özellikle iltifatlar konusunda utangaçtır. Benden gerçekten nefret mi ediyor?